Գոհարիկ Աքելյան. «Էպիկականության կորուստը պետք է դիտարկել ոչ իբրև Զեյթունցյանի մենաշնորհ կամ գրական գյուտ, այլ ժամանակի մտայնության ճիշտ ընկալում և կիրառում, իսկ այս զեկուցման վերնագրային ձևակերպումը՝ անդրադարձ վերոնշյալ իրողության մասնավոր կատարմանը, իրացման տեխնիկայի ձևաբովանդակային կողմին»:

Դիանա Համբարձումյան.« Հրանտ Մաթևոսյանը տեսակ է, որի անունը «մեսրոպական» կարող ենք դնել, որ շատ տարբեր է իր իսկ ստեղծած «մեսրոպիզմից»...»:

Ռուզաննա Ոսկանյան. «Էքզիստենցիալիզմի դրսևորումները տարբեր շրջանների, մասնավորապես` 20-րդ դարից ցայսօր ստեղծված արվեստում փնտրելը կասկածի տեղիք չի տալիս: Լինելով գոյության փիլիսոփայություն, փիլիսոփայական և գեղարվեստական ուղղություն՝ էքզիստենցիալիզմը միևնույն ժամանակ ավելին է վերը թվարկածներից. այն հոգեվիճակ է, աշխարհը իռացիոնալ ընկալելու բանաձև, որ անմիջականորեն անցումային տրամադրությունների հետ է կապված»:

Տաթև Հովհաննիսյան. «60-70-ականների արձակի (նաև պոեզիայի) զարգացման պրոցեսը երևան էր հանում նոր, չկրկնված երևույթներ և միտումներ, իսկ գրական հասարակությունը անմիջապես արձագանքում էր այդ նորությանը»:

Գոհար Նավասարդյան «Բավականին մեծ արձագանք ունեցավ «Հարաբերություններ ժամանակի մեջ» փերֆորմանսը, որի ընթացքում Մարինան 17 ժամ մազերով կապված էր իր սիրելիին»:

Սիրանույշ Գալստյան. «Ազգային գիտակցության զարթոնքը և կինոյի վերելքը զուգահեռաբար տեղի ունեցող իրողություններ էին, որոնք ուղեկցվում էին կինո մուտք գործած մի խումբ վառ անհատականությունների ստեղծագործական համարձակ որոնումներով»:

Артур Аванесов: "Откуда такие высокие слова, на мой взгляд, несоизмеримые с контекстом? Происходят ли они только лишь от великодержавной российской манеры смотреть на окружающее на андерсеновский лад: “Мы – и весь мир”? Проистекают ли они от интерпретации культурной жизни Армении как мирка столь незначительного, что появление Судзиловского и Низамова мгновенно окажется возведенным в ранг уникального события? Или от простой личной нескромности?"

Արթուր Ավանեսով. «Հեղինակի ցուցադրությամբ է, որ ես ծանոթացա վերջին շրջանի նրա մի շարք երկերին: Հեզ, հիվանդությունից լլկված այս մարդը, մութ ու ցուրտ 90-ականներին իր բնակարանից գրեթե դուրս չգալով, ստեղծում էր անսպասելի ուտոպիաներ»: