Ներկայացումը նվիրվում է Վիլյամ Սարոյանի 100-ամյակին

Ալ. Թամանյանի անվան ճարտարապետության ազգային թանգարան-ինստիտուտի «Թամանյան» սրահում բացվել է «Կոլաժի Արխիտոկտոնիկան» խորագրով ցուցահանդեսը

Հոբելյանական «Արմմոնոն» իր հանդիսատեսին այս տարի հայկական ծրագրի հետ մեկտեղ առաջարկեց դիտել միջազգային քննություն անցած հայտնի մոնոներկայացումներ, որոնցից մենք առանձնացրինք Գավառի Լ. Քալանթարի անվան դրամատիկական թատրոնի «Տունը» և Վրաստանի Բեսո Զանգուրիի դերակատարմամբ «Փսիխոզ 4.48» ներկայացումները:

Նարինե Սարգսյան. «Հրաչյա Գասպարյանի բեմադրած Չեխովի «Քեռի Վանյան» ներկայանում է ուղերձի և գեղագիտական ձևալուծման խորքով, խոհական-հոգեբանական բարձրարժեք դերասանախաղով»:

Ոուզաննա Առաքելյան. «Սահմաններն ամենուր են՝ մեր գիտակցության մեջ, առօրյայում, ուր ասես, իսկ հաղթանակը այդ սահմաններից դուրս ապրել կարողանալն է»:

Ցուցահանդեսի համար ուսումնասիրվել են հայկական մշակույթի տարբեր էլեմենտներ՝ խաչքարեր, փորագրություններ, ձեռագրեր, որոնք համադրելով և ներկայացնելով թվային տեխնոլոգիաների միջոցով՝ երիտասարդները ստացել են տարածքային կոմպոզիցիա, որը բնորոշ է ինստալյացիային:

Արթուր Ավանեսով. «Երաժշտությունն իրոք չափազանց բարդ էր` առանց համապատասխան պատրաստվածության այն ընկալելու համար: Սակայն ինչո՞ւ յուրաքանչյուր պահին մեզանում փրկարար օղակի պես «օգնության» է գալիս ազգային-ավանդականը` որպես արվեստի ստեղծագործության լեգիտիմության միակ չափանիշ»:

«Պոեզիայի թատրոնը» իր մեջ ներդաշնակ կերպով սինթեզում է երաժշտությունն ու պարը: Արդյունքում ստեղծվում են կուռ գրական-երաժշտական, թատերային ու պարային կոմպոզիցիաներ, որոնք կենդանություն են առնում որոշակի բեմական միջավայրում ու գեղագիտական հաճույք փոխանցում:

Ռուզաննա Առաքելյանը Բրատիսլավայում անցկացված 20-րդ միջազգային թատերական հոբելյանական փառատոնի մասին:

«Ինձ համար Պիկասոն եղել է և շարունակում է լինել ոգևորության մեծ աղբյուր, հաղթած աշխատանքում Պիկասոյի մերկությունը ընդհանուր տպավորություններից ծնված հավաքական կերպար է: Մեկ ամսվա ընթացքում աշխատել եմ մեծ սիրով և երբևիցե մրցանակ ստանալու ակնկալիքներ չեմ ունեցել: Լինելով Փարիզում՝ անպայման կայցելեմ Պիկասոյի տուն-թանգարան և իմ խորին շնորհակալությունը կհայտնեմ 20-րդ դարի ամենահզոր արտիստին, ով պատճառ դարձավ իրականացնելու իմ վաղեմի երազանքը՝ գոնե մեկ անգամ լինել Փարիզում»: