Դասընթացների լուրը արագ տարածվեց և շատ ոգևորիչ էր: Բազմաթիվ սկսնակ (և ոչ միայն) երաժիշտների և ուղակի ջազի սիրահարների համար սա բացառիկ առիթ էր շփվելու նման բարձրակարգ երաժշտի հետ, իսկ լրագրողների մասնակցության արգելումը առանձնահատուկ հմայք և սպասում էր հաղորդել կայանալիք միջոցառմանը (չմոռանամ նշել, որ մուտքն ազատ էր): Շփումը միանշանակ կայացավ և շատ ջերմ ու ռիթմիկ ընթացքով: Տիգրանին անգամ հաջողվում էր որոշ ժամանակով պրոցեսին ներգրավել ողջ դահլիճը:

Հայաստանի Պետական ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի ապրիլյան վերջին համերգը նվիրված էր անվանի հայ կոմպոզիտոր Ալեքսանդր Հարությունյանի արվեստին: Մեծանուն կոմպոզիտորի բազմաժանր երաժշտական ժառանգության մեջ քիչ չեն ստեղծագոր­ծությունները` նվիրված Հայրենիքին, ուստի պատահական չէր այն, որ ապրիլի 30-ին տեղի ունեցած համերգը կրում էր «Հայրենիք» խորագիրը:

Համերգին հնչեցին բացառապես մերօրյա կոմպոզիտորների ստեղծագործություններ. Դավիթ Սաքոյան` «Նահանջ տարի», Լևոն Չաուշյան` Դաշնամուրային կոնցերտ թիվ 1, Վահրամ Բաբայան` սիմֆոնիա թիվ 8 (պրեմիերա): Գլխավոր դիրիժորն էր Էդուարդ Թոփչյանը:

Մարտի 29-ին, ունկնդիր հասարակությունը հնարավորություն ունեցավ ներկա գտնվելու մեկ հայաստանյան պրեմիերայի, ինչպես նաև ունկնդրելու արդեն իսկ ծանոթ ստեղծագործությունները բոլորովին այլ որակով: Երեկոյի մենակատարն էր Մովսես Պողոսյանը (ԱՄՆ):

Օտար դիրիժորի ներկայությունը նվագախմբին կարծես ստիպեց ցուցաբերել իր լավագույն հնարավորությունները:

Լուսինե Վարդանյան, գրախոսություն Հրաչյա Սարիբեկյանի «Երկվորյակների արևը» վեպի մասին